Leczenie
Leczeniem pacjentów z chorobą refluksową powinien zająć się zespół specjalistów w składzie gastrolog, laryngolog, foniatra a niekiedy również psycholog. Terapia choroby refluksowej opiera się przede wszystkim na postepowaniu niefarmakologicznym, dotyczącym w dużej mierze modyfikacji stylu życia, a szczególnie sposób odżywiania. Postępowanie niefarmakologiczne ma na celu wyeliminowanie sytuacji sprzyjających powstawaniu refluksu, obejmuje ono:
- dietę przeciwrefluksową (wprowadzając do diety regularne posiłki o mniejszej objętości 4-5 razy na dobę oraz poprzez spożywanie ich w spokoju, bez pośpiechu, dokładnie przeżuwając, unikanie ostrych i słodkich pokarmów oraz napojów gazowanych, ostatni posiłek nie powinien być spożywany później niż 2–3 godziny przed snem,
- uniesienie wezgłowia łózka w czasie snu, tak aby głowa znajdowała się wyżej niż żołądek,
- unikanie zaparć, wysiłku fizycznego zaraz po posiłkach, pochylania tułowia po posiłkach,
- osobom z nadwagą i otyłością zaleca się redukcję masy ciała,
- redukcja stresu,
- kontrola dotychczas przyjmowanych leków, gdyż niektóre ich grupy mogą obniżać ciśnienie dolnego zwieracza przełyku (np. metyloksantyny, azotany, antagoniści kanałów wapniowych, β2-mimetyki i leki przeciwcholinergiczne) lub uszkadzać śluzówkę przełyku (np. NLPZ, preparaty potasu o powolnym uwalnianiu).
Podstawową grupą leków stosowanych w leczeniu GERD są inhibitory pompy protonowej (PPI), będące najskuteczniejszymi lekami blokującymi wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Leczenie należy rozpoczynać od podawania jednej dawki dziennie przed pierwszym posiłkiem przez 8 tygodni. Tradycyjne PPI należy przyjmować 30–60 minut przed posiłkiem. Ustąpienie objawów w trakcie 4-6 tygodni leczenia pozwala na podjęcie próby odstawienia leku.
Do innych leków wspomagających terapię zaliczamy antagoniów receptorów H2 i leki alkalizujące dostępnymi bez recepty (alginaty, sukralfat, związki glinu, związki magnezu, związki wapnia) oraz pochodne kwasu hialuronowego.
Wspomagającą grupą leków są także tzw. leki prokinetyczne. Dostępne na rynku w minionych latach: cizaprid i metoklopramid. Leki te nie mają aktualnie zastosowania w przewlekłej terapii GERD z uwagi na działania niepożądane.
W przypadku braku odpowiedzi na leczenie farmakologiczne, przy częstych nawrotach objawów refluksu należy rozważyć wskazania do leczenia operacyjnego (laparoskopowej fundoplikacji).
Rokowanie
Z uwagi na wzrastającą częstość występowania GERD uważana jest za chorobę nadchodzącego tysiąclecia. Pacjenci z chorobą refluksową mają niższy komfort fizyczny i psychiczny niż chorzy np. z cukrzycą, zapaleniem stawów lub nadciśnieniem tętniczym. Choroba refluksowa przełyku wpływa także w sposób negatywny na zdolność świadczenia pracy oraz jej efektywność. Powoduje to konieczność ustalenia zasad przewlekłego leczenia, które polega na indywidualnym dobraniu najmniejszej skutecznej dawki PPI zapewniającej niewystępowanie objawów choroby.